به عنوان پدر و مادر وقتی نام مدرسه را میشنویم ناخوداگاه توقع مکانی را داریم که در آن فرزندانمان به سر حد موفقیت علمی که در این مرحله از زندگی (متوسطه) کنکور است برسند.

اما به راستی مدرسه خوب چه مکانیست؟!

میدانیم که فرزندان ما در حساس ترین دوران زندگی خود یعنی نوجوانی قرار دارند. دورانی که بخش مهمی از شخصیت فردی و اجتماعی آن‌ها شکل میگیرد و مراقبت و توجه به آن‌ها بیش از پیش اهمیت دارد.

مدرسه به عنوان مهم ترین نهاد اجتماعی در این دوره، نقش به سزایی در طراحی و ساختن دنیای بزرگسالی نوجوانان دارد.

نقش مدرسه به عنوان تعلیم دهنده علم را نمیتوان نادیده گرفت و یک مدرسه موظف است بهترین امکانات آموزشی را در اختیار دانش آموزانش قرار دهد اما این تنها وظیفه مدرسه نیست!

یک مدرسه خوب وظیفه دارد با شرایط و امکاناتی که در اختیار دانش آموزانش قرار میدهد، به آن‌ها کمک کند تا استعدادهای پنهان خود را بشناسند و در جهت شکوفایی آن تلاش کنند و این همان نقش پرورش در یک مدرسه است.

یک مدرسه خوب وظیفه دارد با فراهم آوردن فضایی محترمانه، خلاقانه، دوستانه و آرامش بخش به مکانی امن و به مثابه یک خانه برای دانش آموز باشد و حس تعلق را در او برانگیزد.

یک مدرسه خوب وظیفه دارد در طراحی معماری خود، کالبدی را فراهم کند تا دانش آموز در آن بیشترین کارایی و بهره وری و سرزندگی را داشته باشد.

و در نهایت یک مدرسه خوب وظیفه دارد دانش آموزانی را جذب کند که روحیات و شخصیتشان با نوع مدرسه هماهنگ باشد چرا که هر مدرسه‌ای برای هر کسی مناسب نیست.

یادمان باشد مدرسه محل زندگیست و زندگی تک بعدی نیست و آموزش و پرورش دو رکن جدا نشدنی آن است.